ارتودنسی دندان اضافی یا هایپردونتیا

ارتودنسی دندان اضافی یا هایپردونتیا، درمان دندان های اضافی در دهان می باشد که ابتدا باید هایپردونتیا آشنا بشیم. دندان های اضافی شامل دندان های اضافی در دهان است. وجود دندان های اضافی در دهان به طور معمول دردناک نیست؛ اما می تواند عوارضی ایجاد کند که منجر به درد و تورم شود. با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

افراد به طور کلی دارای 20 دندان شیری هستند که در دوران کودکی رشد می کنند و 32 دندان دائمی که جایگزین این دندان های شیری می شوند.

با این حال گاهی اوقات، افراد دارای دندان های اضافی می شوند. به این حالت هایپردونتیا ( hyperdontia ) گفته می شود و دندانپزشک ممکن است از دندان های اضافی به عنوان دندان های “فوق العاده” یاد کند. یک یا چند مورد اضافی ممکن است در یک یا چند مکان درون دهان رشد کند. دندان های اضافی احتمالا دندان های شیری یا دائمی باشند.

در دندان های دائمی شیوع هایپردونتیا از 0.1٪ تا 3.8٪ متغیر است . در دندان های شیری شیوع دندان های اضافی 0.3 تا 0.6 درصد است. زنان دو برابر بیشتر از مردها دچار دندان های اضافی می شوند.

✍دسترسی سریع

انواع دندان اضافی

در صورت شلوغی بیش از حد دندان ها، هایپرودنتیا ممکن است باعث درد شود. دندانپزشکان دندان های اضافی را بر اساس شکل و موقعیت آنها طبقه بندی می کنند. یک دندان اضافی ممکن است “مکمل” باشد و همان شکل و آناتومی دندان مشابه را داشته باشد. یا ممکن است “ابتدایی” باشد، در این صورت شکلی غیرطبیعی دارد و اغلب کوچکتر از دندان های اطراف است.

یک دندانپزشک همچنین ممکن است یک دندان ابتدایی را به شکل لوله ای طبقه بندی کند، اگر شکل لوله ای یا بشکه ای داشته باشد. یک دندان ابتدایی ممکن است “مخروطی” باشد با پایه ای گسترده و رویه باریک.

در موارد دیگر، یک دندانپزشک ممکن است دریابد که یک دندان اضافی یک ادنتوماست که یک تومور خوش خیم متشکل از بافت دندان که به طور نامنظم است، تشکیل شده است. ادنتوم ممکن است مرکب باشد، از ساختارهای کوچک مانند دندان، یا پیچیده تشکیل شده باشد، که شامل توده ای از بافت است که به دندان شباهت ندارد.

دندان های اضافی می توانند در سراسر دهان ایجاد شوند. دندانپزشک همچنین آنها را براساس مکانی که رشد کرده اند طبقه بندی می کند به شرح زیر:

مزیودنس: این یک دندان اضافی است که بین دو دندان برش مرکزی رشد می کند یعنی دو دندان صاف در جلوی فک بالا
دیستومولار: این اشاره به یک دندان اضافی دارد که در ردیف پشت دندان های آسیاب رشد می کند یعنی دندان های بزرگ و مسطح در پشت دهان
پارامولار: این یک دندان اضافی است که در کنار یکی از دندان های آسیاب رشد می کند، خارج از خط دندان های دیگر است.

بیشتر دندانهای اضافی مزیودنس هستند.

علل رشد دندان های اضافی

هایپرودنتیا ممکن است به دلیل عوامل محیطی یا ژنتیکی ایجاد شود. در برخی موارد، علت آن مشخص نیست. داشتن دندان های اضافی می تواند با اختلالات ژنتیکی و سندرم ها همراه باشد ، از جمله :

سندرم گاردنر: این اختلال نادر همچنین باعث ایجاد رشد تومور خوش خیم در مناطق مختلف بدن می شود و خطر سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد
دیسپلازی کلیدوکرانیال:این اختلال همچنین باعث تشکیل غیر طبیعی استخوان ها در ناحیه جمجمه می شود
شکاف لب و کام: این بی نظمی های مادرزادی زمانی اتفاق می افتد که لب یا دهان کودک به درستی در رحم تشکیل نشود
بیماری فابری: این شامل کمبود آنزیم آلفا-گالاکتوزیداز A. است و بسیاری از مناطق را تحت تأثیر قرار می دهد، از جمله دندان ها، پوست، مغز و سیستم عصبی
سندرم الیس ون کرولد: یک اختلال نادر دیگر، این باعث کوتوله شدن اندام کوتاه و انگشتان دست و پا اضافی می شود. همچنین ممکن است شامل ناهنجاری های مادرزادی قلبی باشد
سندرم نانس-هوران: این امر علاوه بر ایجاد ناهنجاری های دندانی، شامل آب مروارید مادرزادی است که منجر به ضعف بینایی می شود
سندرم روبینستاین-طیبی: این امر منجر به ویژگی های متمایز صورت ، کوتاهی قد و ناتوانی ذهنی و همچنین مشکلات دندان ها، چشم ها، قلب و کلیه ها می شود.
سندرم تریکورینوفاالانژال: این امر منجر به ناهنجاری های استخوان و مفصل، ویژگی های مشخص صورت و ناهنجاری های پوست، مو و دندان ها می شود.

سندرم های ژنتیکی دیگر نیز می توانند باعث ایجاد دندان های اضافی شوند. برای پزشکان، وجود دندان های اضافی می تواند یک سرنخ مهم باشد و تشخیص زودرس را تسهیل می کند.

علائم دندان های اضافی یا هایپردونتیا

هایپردونتیا اصطلاح پزشکی برای دندان های اضافی است. این دندان ها ممکن است بصورت زیر ایجاد شوند :

به صورت منفرد یا چندتایی
در یک یا دو طرف دهان
در فک بالا یا پایین، یا هر دو

اگر یک دندان اضافی قابل مشاهده باشد، دندانپزشک ممکن است آن را “روییده” توصیف کند. اگر زیر خط لثه پنهان شده باشد، ممکن است آن را “تحت تأثیر” توصیف کند.

اکثریت دندان های اضافی تک و نهفته هستند. دو دندان اضافی فقط در 12-23٪ موارد هایپرودنتیسی وجود دارد. در کمتر از 1٪ موارد، بیش از دو دندان اضافی وجود دارد.

همچنین، تا 98٪ از دندان های بزرگ در فک بالا هستند.

دندان اضافی به طور معمول درد ایجاد نمی کند. با این حال، اگر دندان ها بیش از حد شلوغ شده یا عوارض دیگری ایجاد شده باشد، ممکن است درد و تورم در اطراف دندان اضافی یا دندان ها ایجاد شود.

نحوه تشخیص دندان اضافی

دندانپزشک با بازرسی از دهان، هایپرودنتیا را تشخیص می دهد. آن ها همچنین از اشعه ایکس استفاده می کنند تا دندان های اضافی که از خط لثه شکسته نشده اند را بررسی کنند.

نحوه درمان دندان های اضافی

درمان به این بستگی دارد که آیا دندان های فوق بزرگ ممکن است عوارضی ایجاد کنند یاخیر. معمولاً دندان های اضافی هیچ علامتی ندارند. ممکن است شخصی از وجود آنها هیچ تصوری نداشته باشد و دندانپزشک فقط ممکن است آنها را با اشعه ایکس تشخیص دهد.

اگر دندان های اضافی هیچ علامتی یا عارضه ای ایجاد نکنند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. با این حال، در بیشتر موارد هایپرودنتیا، دندان های اضافی باید برداشته شوند حتی اگر باعث ناراحتی نشوند. در صورت ایجاد دندان های اضافی، دندانپزشک ممکن است حذف آنها را به شما توصیه کند چون باعث موارد زیر می شود:

داشتن مشکل در جویدن یا غذا خوردن
مشکلات تمیز کردن دندان ها، که می تواند منجر بهبیماری لثه شود
ازدحام بیش از حد دندان یا کج شدن دندانها
تاخیر در رویش دندان های دائمی
آسیب به دندانهای دائمی رشد نکرده
هرگونه ناراحتی

اگر دندان های اضافی به دلیل اختلال ژنتیکی ایجاد شوند، برداشتن آنها نیز ایده خوبی است.

عوارض وجود دندان های اضافی

اکثریت دندان های بزرگ باعث عوارضی می شوند. برخی از عوارض هایپرودنتیا عبارتند از:

diastema، شکافی بین دندان ها
ازدحام بیش از حد
دندان های کج
درد و التهاب
عفونت، مانندالتهاب لثه
تاخیر در رویش دندانهای دائمی
تأثیر دندان های ثنایای دائمی
تشکیل غیر طبیعی ریشه در دندانهای مجاور
ضایعات کیستیک در اطراف دندان ها
دندان های شیری به موقع بیرون نمی آیند

چه موقع برای ارتودنسی دندان اضافی به دندانپزشک مراجعه کنیم

اگر فردی متوجه دندان های اضافی به خصوص دندان هایی که با دندان های اطراف همخوانی ندارد شود، باید به دندانپزشک مراجعه کند. به طور کلی، در مورد هر گونه تورم یا درد در دهان با دندانپزشک مشورت کنید.

در صورت مشاهده دیر رشد دندان های دائمی کودک و یا وجود فاصله زیاد بین دندان های دائمی – به خصوص دندان های جلو، والدین با دندانپزشک مشورت کنند. مهم است که در معاینات معمول دندانپزشکی شرکت کنید. یک دندانپزشک ممکن است در طی یک معاینه منظم یا اشعه ایکس، هایپرودنتیا را تشخیص دهد.

چشم انداز

طبق نتایج بدست آمده از تحقیقات، تشخیص زودهنگام منجر به چشم انداز بهتر افراد مبتلا به هایپرودنتیسی می شود. یک دندانپزشک ممکن است بتواند مسئله را در کودکان 2 ساله تشخیص دهد.

با برداشتن دندان اضافی، هرگونه ناراحتی به طور معمول از بین می رود. اگر دندان های اطراف کج باشند یا به طریقی دیگر تحت تأثیر قرار گرفته باشند، با انجام ارتودنسی دندان اضافی می توان این مشکلات را برطرف کرد.

امیدوارم که به سوالات شما پیرامون ارتودنسی دندان اضافی یا هایپردونتیا پاسخ داده باشیم.