اثر داروها بر درمان ارتونسی مستلزم بررسی جزئیاتی است. این مقاله به بحث در مورد جزئیات اثر داروها بر ارتودنسی و اثرات آن در مورد تغییرات حرکت دندان ها اختصاص داده شده است.
درمان ارتودنسی بر این فرض است که هنگامی که نیرویی به دندان ها و بافت های مجاور دندان ها وارد می کند، بافت ها و دندان ها نیز این نیروها را به خوبی و درستی دریافت کنند. دندان ها پس از دریافت نیروهای مکانیکی می بایست این نیروها را ذخیره کنند.
سپس این نیرو های ذخیره شده را به بافت های مجاور انتقال بدهند. بافت ها با تبدیل نیروی مکانیکی به نیروهای شیمیایی باعث بروز وقایع سلولی در درون بافت ها می شوند.
هدف از اعمال نیروهای مکانیکی ایجاد تغییرات ساختاری استخوانی از طریق ارتودنسی به دندان ها می باشد.
✍دسترسی سریع
Toggleپژوهش های ارتودنسی دندان در حال حاضر مربوط به روش هایی است که به بررسی میزان افزایش غلظت دارو در خون دارد.
همچنین این پژوهش ها به اثر داروها بر درمان ارتودنسی و ارتباط آن با بافت مولکول ها و حرکات دندانی می پردازد.
این در حالی است که به طور همزمان کاهش غلظت دارو و عناصر ناخواسته نیز می تواند عوارض جانبی مضری تولید کند.
میزان غلظت دارو در خون و ارتباطی که با مهار کردن حرکات دندانی دارد باید بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد.
ارتودنتیست ها در دراز مدت تجربه کرده اند که دندانها در افراد مختلف به طور متفاوتی حرکت می کنند. زیرا پاسخ افراد به درمان ارتودنسی متفاوت است.
برخی از تفاوت ها به خاطر تغییرات در بازسازی استخوان و عوارض ناشی از اثر داروها بر درمان ارتودنسی و عوامل سیستمیک می باشد.
این عوارض جانبی سلولهای مورد نظر را توسط نیروهای ارتودنسی تحت تاثیر قرار می دهد. به همین دلیل لازم است تمام داروهایی که بیمار مصرف می کند بررسی شود.
همچنین اثرات درمانی و عوارض جانبی داروها که بر روی سلولهای مورد نظر توسط نیروهای ارتودنسی اعمال می شود مورد بررسی قرار بگیرد.
بنابراین ضروری است که متخصص ارتودنسی شما با توجه به مصرف داروهای مختلف و سابقه بیماری شما قبل و در طول دوره درمان ارتودنسی موارد را به خوبی زیر نظر داشته باشند. به طوری که بهترین استراتژی درمانی را در بر بگیرند. همچنین فواصل کنترل نیرو و تعیین وقت بعدی نیز می تواند برای انتخاب درمان مورد نظر مفید واقع شود.
مصرف داروهای مختلف و یا هر ماده و محصولی که برای تغییر و یا کشف سیستم فیزیولوژی یا پاتولوژیک به نفع دریافت کننده باشد.
اگر در طول درمان ارتودنسی بیمار دارو مصرف می کند. این داروها ممکن است به دلایل زیر باشد:
باید این داروها و اثر داروها بر درمان ارتودنسی به وسیله ارتودنتیست در سراسر دوره درمان بررسی شود.
اثر داروها بر درمان ارتودنسی ممکن است در نتایج کوتاه مدت و بلند مدت درمان ارتودنسی بسیار قابل توجه باشد.
در صورتی که شما به دلیل مال اکلوژن تحت درمان ارتودنسی هستید و داروهای مختلفی مصرف می کنید بهتر است لیست داروها را در اختیار متخصص خود قرار دهید.
متخصص شما باید در جریان مصرف این داروها قرار بگیرد. او می تواند نتایج مصرف دارو و درمان ارتودنسی را گزارش دهد.
از این رو باید به بررسی مکانیسم عمل و اثر داروها بر درمان ارتودنسی که معمولا توسط بیماران استفاده می شوند و در بازسازی بافت و حرکات ارتودنسی موثر هستند توجه کرد.
هورمون های تیروئید که برای درمان کم کاری تیروئید مصرف می شوند و یا به عنوان درمان جایگزین استفاده می شوند ممکن است در درمان ارتودنسی اثر گذار باشند.
هورمون تیروئید سرعت حرکت ارتودنسی در بیماران تحت درمان چنین داروهایی را افزایش می دهد. همچنین تیروکسین منجر به افزایش فعالیت استخوان و کاهش تراکم استخوان می شود.
دوز پایین این داروها و مدیریت تیروکسین در کوتاه مدت گزارش شده است. که به کاهش فرکانس نیروی ناشی از تحلیل ریشه و کاهش در جذب ممکن است به تغییر در روند بازسازی استخوان وتقویت حفاظت از سمان و عاج در رابطه با نیروی ناشی از تحلیل استئوکلاستها شود .
اثرات هورمون غده تیروئید بر حرکت دندان در ارتودنسی باید مورد بررسی قرار بگیرد.
از آنجا که نقش فیزیولوژیکی کلسی تونین مهار جنبش دندان ها است. در نتیجه در درمان ارتودنسی ممکن است تاخیر ایجاد کند.
کلسی تونین باز جذب استخوان را مهار می کند و مصرف سیستمیک کلسیم، مقاومت دندان ها را در مقابل نیروهای وارده از ارتودنسی افزایش می دهد.
در پی اثر داروها بر درمان ارتودنسی به ایندومتاسین اشاره شده است. محققین بر این باورند که در ایندومتاسین اثر مهار کنندگی قوی وجود دارد. این دارو بر حرکت دندان ها در اثر نیروهای وارده از ارتودنسی تاثیر فراوانی میگذارد.
نتایج بررسی برروی تحقیقات نشان داده است که گروه های دارویی کورتیکواستروئیدها و بیس فسفونات ها نیز می تواند بر روی حرکات دندانی تاثیر داشته باشند. این داروها ممکن است در اثر نیروهای ارتودنسی نقش مهار کنندگی داشته باشند.
بطور کلی ضد دردها از مواد مخدری تشکیل شده اند که برای اثر گذاری بر سیستم عصبی مرکزی و یا مکانسیم درد محیطی انتخاب می شوند.
آنها به طور قابل توجهی موثر هستند. این داروها در درمان ارتودنسی نیز تجویز می شوند.
در این میان استامینوفن به عنوان یک مسکن تاثیر قابل توجهی در میزان حرکت دندان ها ندارد. این دارو می تواند برای کنترل درد در طول درمان ارتودنسی مصرف شود.
تجربه بالینی نشان داده است که استامینوفن برای کنترل درد و ناراحتی در ارتباط با درمان ارتودنسی موثر واقع می شود و اثر نامطلوبی از آن تا کنون گزارش نشده است.
در رابطه با اثر داروها بر درمان ارتودنسی به غیر از داروهایی که برای کنترل بیماری های مختلف استفاده می شود، بیمارانی که از ویتامین ها، مواد معدنی و مکمل های هورمونی و سایر ترکیبات برای پیشگیری یا درمان بیماری های مختلف استفاده می کنند می توانند در طول دوره ارتودنسی به ادامه مصرف دارو و مکمل های خود بپردازند.
با افزایش سن و مصرف داروهای مختلف، درمان ارتودنسی ممکن است با مانع روبرو شود. اما این بدان معنا نیست که افراد بزرگسال نمی توانند از درمان ارتودنسی بهره ببرند.
بررسی های انجام شده در زمینه اثر دارو بر درمان ارتودنسی و نقش آنها در درمان های دیگر در سنین بالا نشان داده است که این درمان با افزایش سن نیز امکان پذیر است.
البته با در نظر گرفتن میزان داروهای مصرفی از طرف بیمار و شناخت داروها به وسیله ارتودنتیست ها و نقشی که هر کدام بر حرکت دندان ها در روند کار ارتودنسی دارند.