مشکلات بافت لثه کدامند؟

بافت لثه  دندان ها را در خود جای داده و از ریشه دندان محافظت می کند.

لثه ها از بافت صورتی موجود در دهان تشکیل شده اند.

عقب نشینی لثه اغلب زمانی اتفاق می افتد که لثه ها تحلیل رفته و دندان ها از حد معمول بلند تر به نظر می رسند.

در بعضی افراد حتی ریشه دندان هم ممکن است در معرض دید قرار بگیرد که می تواند منجر به مشکلات بسیار جدی برای فرد شود.

لثه ها به استخوان فک وصل شده اند و مشکلات مربوط به عقب نشینی لثه می تواند در استخوان فک نیز تاثیر بگذارد.

عقب نشینی لثه

بیشتر افراد تا زمانی که وضعیت بافت لثه وخیم نشده است و به مرحله بعدی نرسیده باشد ، متوجه تحلیل لثه نمی شوند.

تحلیل لثه دارای علائمی است.

علائم اولیه عقب نشینی لثه ممکن است شامل موارد زیر باشد.

این موارد عبارتند از:

• خونریزی لثه هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن
• ظاهر غیر طبیعی لثه و دندان
• دندان درد
• حساسیت دندان به گرما و سرما
• پوسیدگی دندان
• عفونت

علت تحلیل بافت لثه

دلایل زیادی برای عقب نشینی و تحلیل لثه وجود دارد.

در اغلب اوقات عدم رعایت بهداشت دهان و دندان علت اصلی تحلیل لثه است.

اما حتی افرادی که بهداشت دهان و دندان خود را عالی رعایت می کنند ممکن است دچار عقب نشینی لثه شوند.

در این صورت احتمالا ترکیبی از عوامل زیر می تواند علت عقب نشینی لثه باشد.

این عوامل عبارتند از:

• ژنتیک
• بافت لثه نازک
• ناهنجاری های استخوان هایی که لثه ها به آن متصل هستند
• مسواک زدن بیش از حد و یا نخ دندان کشیدن بیش از حد معمول
• التهاب لثه
• بهداشت دهان و دندان ضعیف
• قرار گرفتن دندان ها در وضعیت نادرست
• آسیب ناشی از کار دندانپزشکی
• سوراخ کردن لب یا زبان
• تروما یا حادثه ای که برای دندان اتفاق افتاده است
• پروتزهای متحرک که باعث ایجاد تروما در لثه ها می شود

علاوه بر موارد بالا عوامل خاصی هستند که می توانند خطر ابتلا به عقب نشینی بافت لثه را افزایش دهند.

عواملی مانند:

• افزایش سن
• سیگار کشیدن
• تغییرات هورمونی
• شرایط دارویی که باعث خشکی دهان می شوند
• دیابت

تشخیص عقب نشینی بافت لثه

اگر شما یا دندانپزشک شما به اندازه کافی خوش شانس باشید می توانید در مراحل اولیه عقب نشینی لثه را تشخیص دهید.

به این ترتیب می توانید قبل از آنکه اوضاع وخیم تر شود جلوی پیشرفت این بیماری را بگیرید.

اقدامات لازم برای متوقف کردن یا کند شدن عقب نشینی لثه.

این اقدامات مراحلی دارد که به ترتیب زیر است.

این مراحل عبارتند از:

• استفاده از مسواک نرم
• رعایت بهداشت دهان و دندان بیشتر از گذشته
• تعویض مسواک های فرسوده
• استفاده نکردن از خمیر دندان های ساینده ( این مورد بر روی بر چسب درج شده است)
• استفاده از نخ دندان تنها یکبار در روز

اما اگر اقدامات بالا نتوانست جلوی پیشرفت عقب نشینی لثه شما را بگیرد و برای کنترل علائم شما ناکافی بود ، راه دیگری را انتخاب کنید.

ممکن است شما به درمان های دیگری نیاز داشته باشید.

عوامل حساس کننده

ممکن است دندانپزشک شما نوع خاصی از خمیر دندان ، لاک الکل یا سایر محصولات بهداشتی را برای شما تجویز کند.

این محصولات  برای کاهش درد عصبی شما که مرتبط با حساسیت ریشه بیرون زده است ، توسط دندانپزشک توصیه می شود.

در برخی از موارد هم ممکن است دندانپزشک شما استفاده از انگشت را به جای مسواک به شما پیشنهاد بدهد.

برای این کار کافی است که شما انگشت خود را به خمیر دندان آغشته کرده و سپس آنرا بر روی ریشه بیرون زده از لثه که حساس شده است بگذارید.

ترمیم کامپوزیت

ترمیم کامپوزیت زمانی است که دندانپزشک از پرسلن و یا رزین برای پوشاندن فاصله بین بافت لثه و دندان استفاده می کند.

این عمل باعث می شود که دندان شما طبیعی تر به نظر برسد.

به طور معمول برای پر کردن و ترمیم ریشه از پرسلن سفید و هم رنگ دندان استفاده می کنند.

به این ترتیب از ریشه دندان شما هم محافظت می شود.

اما از رزین یا سرامیکی با رنگ صورتی یا قرمز که با لثه شما هم رنگ باشد استفاده می شود.

انتخاب آن بستگی زیادی به آنچه مورد نیاز شما است دارد.

درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی می تواند دندان های نامرتب و روی هم افتاده شما را مرتب کند.

همچنین این درمان می تواند برای ترمیم دندان های ناسازگار مفید واقع شود.

یک متخصص ارتودنسی می تواند کمک های موثری به شما بکند.

این کمک بسته به شدت عقب نشینی لثه و بیرون زدن ریشه دندان های شما متفاوت است.

پس از پایان درمان ارتودنسی ممکن است درمان های بعدی نیز ضروری باشد.

این درمان می تواند به ترمیم و رشد طبیعی استخوان کمک کرده و متعاقبا منجر به ضخیم تر شدن لثه شود.

پیوند بافت لثه

برای لثه هایی که به شدت آسیب دیده اند بهترین گزینه ممکن, جراحی دهان و پیوند بافت لثه می باشد.

به طور معمول این عمل توسط یک متخصص پریودنتیست و در مطب انجام می شود.

بعد از عمل نیازی به بستری نیست و شما می توانید به خانه بروید.

روش های مختلفی برای انجام پیوند لثه وجود دارد ، اما به طور معمول از بافت سقف دهان برداشته و برای پیوند استفاده می کنند.

به این ترتیب پس از انجام پیوند شما در یک یا دو ناحیه از دهان خود بخیه خواهید داشت.

پس از بهبود محل بخیه ها شما صاحب یک لثه با ظاهر طبیعی و ریشه دندانی که با موفقیت پوشانده شده است می شوید.