ارتودنسی یک درمان متحول کننده است که میتواند ظاهر و عملکرد لبخند شما را بهبود بخشد. قبل از اعمال بریسها، جداکنندههای ارتودنسی که به عنوان اسپیسر نیز شناخته میشوند، نقش مهمی در آمادهسازی دندانهای شما برای مرحله بعدی درمان دارند.
اگر قصد ارتودنسی دارید و متخصص ارتودنسی استفاده از جداکننده را به شما توصیه کرده است، با ما تا آخر این مقاله همراه باشید.در این مقاله، هدف، انواع، کاربرد و اهمیت جداکننده ارتودنسی را بررسی میکنیم تا اطمینان حاصل کنیم که درک جامعی از نقش آنها در دستیابی به لبخندی صافتر و سالمتر دارید.
✍دسترسی سریع
Toggleجداکننده های ارتودنسی دستگاه های کوچک، الاستیک یا فلزی هستند که برای آماده سازی و قرار دادن وسایل ارتودنسی مانند بریس ها یا الاینرها، بین دندان ها، فاصله ایجاد می کنند.
جداکننده به آرامی دندانها را از هم جدا میکند و به ارتودنتیست اجازه میدهد تا براکتها یا نوارها را در مراحل بعدی درمان بهطور دقیق قرار دهد.
هدف اصلی جداکننده های ارتودنسی ایجاد فضای کافی بین دندان ها است. با ایجاد این فضا، دستگاههای ارتودنسی ایمن و راحت در دهان و روی دندان ها قرار می گیرند و کارایی آنها در تراز و صاف کردن دندانهای شما به حداکثر میرسد.
دندانپزشک متخصص ارتودنسی معمولا از دو جداکننده فلزی یا پلاستیکی برای ایجاد فضای مناسب استفاده می کند. در ادامه به طور خلاصه به آن ها می پردازیم.
جداکننده ارتودنسی الاستیک که به عنوان جداکننده لاستیکی نیز شناخته می شود، از رایج ترین اسپیسرها است، دستگاه جداکننده شامل حلقه های کوچک و دوناتی شکل هستند که از مواد الاستیک ساخته شده اند.
متخصص ارتودنسی اسپیسر را در اطراف دندان ها قرار می دهد تا فضای لازم ایجاد شود. جداکننده های الاستیک معمولاً برای چند روز در دهان و اطراف دندان قرار می گیرند و به تدریج دندان ها را از هم جدا می کنند.
جداکننده های فلزی که به آنها جداکننده سیم یا فنر نیز گفته می شود از فولاد ضد زنگ ساخته شده اند. این وسیله از یک سیم فلزی یا فنر نازک تشکیل شده است که به آرامی بین دندان ها قرار می گیرد.
جداکنندههای فلزی فشار ثابتی برای ایجاد فضا اعمال میکنند و معمولاً در مقایسه با جداکنندههای الاستیک برای مدت زمان کوتاهتری در دهان باقی میمانند.
استفاده از اسپیسر یک روش ساده و بدون درد است. ارتودنتیست یا دستیار دندانپزشک از ابزارهای تخصصی برای قرار دادن دقیق جداکننده ها بین دندان ها استفاده می کند.
قرار دادن جداکننده ها ممکن است ناراحتی یا فشار خفیف به دنبال داشته باشند، اما این ناراحتی معمولاً خفیف و موقتی است.
مدت استفاده از جداکننده های اسپیسر با توجه به موارد مختلف، متفاوت است. به طور معمول، جداکننده ها برای چند روز تا یک هفته در دهان قرار می گیرد. متخصص ارتودنسی دستورالعملهای خاصی را در مورد مدت زمان استفاده از آن ها قبل از قرار ارتودنسی ارائه می دهد.
سایر مقالات 👈 ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی
استفاده از اسپیسر به دلایل زیر اهمیت زیادی دارد:
جداکننده های ارتودنسی فضای لازم را برای تراز مناسب دندان ها ایجاد می کنند. با قرار دادن جداکننده، می توان براکتها یا باندها را بهطور دقیق در دهان و بر روی دندان ها قرار داد و امکان حرکت بهینه دندان را در طول مراحل بعدی درمان ارتودنسی فراهم کرد.
جداکننده ارتودنسی با ایجاد فضای بین دندانها به جلوگیری از فشار یا ناراحتی غیرضروری ناشی از وسایل ارتودنسی، کمک میکند.
متخصص ارتودنسی با قرار دندان مناسب براکت ها یا باندها، بعد از استفاده از جداکننده می تواند نیروها و تنظیمات لازم را با دقت بیشتری اعمال کند و کارایی ارتودنسی برای اصلاح دندان ها افزایش دهد. این وضعیت می تواند طول مدت درمان ارتودنسی را کاهش دهد.
با استفاده از جداکننده ها، بریس ها یا الاینرها با دقت در جای قرار می گیرند و خطر عوارض در طول درمان را کاهش می یابد. اگر دستگاه های ارتودنسی به درستی در جای خود قرار گرفته باشند، آسیب به دندان ها یا لثه ها کمتر می شود.
اسپیسرهای ارتودنسی جزء حیاتی فرآیند درمان ارتودنسی هستند. با ایجاد فضای لازم بین دندان ها، امکان قرارگیری دقیق وسایل ارتودنسی مانند بریس ها یا الاینرها را فراهم می کنند.
اسپیسر تراز بهینه، راحتی بیشتر، بهبود کارایی درمان و به حداقل رساندن خطرات را تضمین می کند. درک هدف، انواع، کاربرد و اهمیت جداکننده های ارتودنسی به شما کمک می کند تا از نقش آنها در دستیابی به لبخندی صاف تر و سالم تر مطلع شوید.
اسپیسرهای ارتودنسی ممکن است باعث ناراحتی یا فشار خفیف شوند، اما این ناراحتی معمولاً کم و موقتی است. مسکن های بدون نسخه و خوردن غذاهای نرم می توانند به کاهش هر گونه ناراحتی کمک کنند.
هنگام استفاده از اسپیسرهای ارتودنسی، توصیه میشود از خوردن غذاهای چسبناک یا سفت که میتوانند جداکنندهها را از جای خود خارج کرده یا به آنها آسیب برسانند، خودداری کنید. به رژیم غذایی نرم تری پایبند باشید و از جویدن در سمتی که جداکننده ها قرار دارند، خودداری کنید.
اسپیسرهای ارتودنسی نباید توسط بیمار برداشته شوند و باید تا زمان ملاقات بعدی در جای خود باقی بمانند، زمانی که متخصص ارتودنسی آنها را بر دارد و مراحل بعدی درمان شما را ادامه می دهد.
اسپیسرهای ارتودنسی معمولا برای اکثر موارد ارتودنسی استفاده می شود. با این حال، متخصص ارتودنسی نیازهای خاص شما را ارزیابی می کند و تعیین می کند که آیا جداکننده های ارتودنسی در برنامه درمانی شما ضروری است یا خیر.
اسپیسرهای ارتودنسی به طور کلی بی خطر هستند، اما در موارد نادر، می توانند عوارضی مانند ناراحتی، درد یا حتی جابجایی ایجاد کنند. پیروی از دستورالعمل های ارتودنتیست و گزارش هر گونه ناراحتی یا نگرانی قابل توجه در طول درمان ضروری است.